วิถีชุมชน!!! หลบบ้านเข้าวัดทำบุญเดือนสิบ ไหว้ตายาย-ชิงเปรตปลายด้ามขวาน

วิถีชุมชน!!! หลบบ้านเข้าวัดทำบุญเดือนสิบ ไหว้ตายาย-ชิงเปรตปลายด้ามขวาน





Image
ad1

ผ่านพ้นไปแล้ว พิธีทำบุญเดือนสิบ วันรับตายาย หรือวันรับเปรต ประเพณีชาวปักษ์ใต้สืบทอดกันมายาวนาน ปีนี้หลายๆจังหวัด จัดงานกันอย่างคึกคัก อย่างพี่น้องพื้นที่ 4 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ร่วมกันสืบสานประเพณียิ่งใหญ่เหมือนๆทุกปี แม้ว่า ปีนี้ภาวะเศรษฐกิจไม่ค่อยจะดี ราคาพืชผลทางการเกษตร ยางพารา และ ปาล์มน้ำมัน ยังราคาไม่น่าพอใจ

แต่บรรดาลูกๆหลานๆชาวปักษ์ใต้ ที่ทำงานอยู่ต่างแดน ต่างจังหวัดได้เดินทางกลับบ้านมาร่วมทำบุญเดือนสิบกับครอบครัวและญาติๆ ตั้งแต่ช่วงเช้า และร่วมทำบุญตักบาตรพระเพล ก่อนจะมาร่วมชิงเปรตกัน อย่างน้อยได้กลับมาเจอครอบครัว ญาติๆ ทำบุญร่วมกันตามวัดวาอารามใกล้บ้าน

อย่างความเคลื่อนไหวจังหวัดชายแดนใต้ยามเช้า ( 8 กันยายน) ที่ผ่านมา ที่วัดหัวควน วัดหน้าเกตุ และวัดมะกรูด อ.โคกโพธิ์ จ.ปัตตานีประชาชนนำปิ่นโตอาหารไปถวายพระ และจัดของตั้งร้านเปรต ทั้งร้านนอก และร้านใน บางวัดของแน่นโต๊ะ บางวัดอาจเบาบางลงบ้าง แต่ที่ชาวบ้านใส่ของชิงเปรตยังมีไม่ขาดคือ ขนมลา ขนมเจาะหู ขนมข้าวพอง ขนมบัวเกาะ ขนมจูจุน และขนมเทียน ขึ้นอยู่กับความสะดวกของแต่ละคน ซึ่งยุคก่อนๆจะเห็นผลไม้ ลูกละมัย ลูกมะไฟ ลูกลำแข ร้อยใส่พวงวางกันเกลื่อน แต่พักหลังมานี้ ผลไม้เหล่านี้ไม่ได้ออกตามฤดูกาล อาจหายไป

ที่ขาดไม่ได้ ข้าวต้ม  แกงสมรม (แกงหน่อไม้ใส่กะทิแบบชาวใต้) ยังเป็นอาหารของคาวหลักที่นิยมกัน เพื่อนำมาถวายพระ และทานกับข้าวต้ม เป็นอาหารท้องถิ่นแดนใต้ บางท้องถิ่นอย่าง วัดคูหานอก ต.ควนรู อ.รัตภูมิ จ.สงขลา ประชาชนในท้องถิ่นเดินทางมาร่วมทำบุญเดือนสิบกันหนาตา บางคนจัดหมับนำมาถวายพระ พร้อมกับญาติๆ บรรยากาศค่อนข้างที่อบอุ่น เนื่องจากบุตรหลาน ที่ทำงานในต่างถิ่น ต่างท้องที่ได้กลับบ้านเดือนสิบมาร่วมทำบุญกันพร้อมหน้า พร้อมตา กับญาติๆ จากนั้นร่วมชิงเปรตด้วยกัน

ประเพณีทำบุญเดือนสิบนั้น ยังเป็นมรดกตกทอดกันมายาวนาน อาจเปลี่ยนแปลงไปบ้างตามกาลเวลาเรื่องอาหาร การกิน และของนำมาใส่ร้านเปรต สมัยก่อนจะเห็นเป็นธรรมชาติ ใบพ้อ ผลไม้ท้องถิ่น บางแห่งจะแขวนเรียงราย บางแห่งทำห้างร้าน เป็นเสาสูง เพื่อให้ลูกหลานขึ้นไปแย่งชิงกัน สร้างความสนุกสนานกันแบบบ้านบ้าน แต่ถึงกระนั้น ความงดงามประเพณีเดือนสิบ สิ่งที่ยึดเหนียวกันมายาวนาน  ได้ทำบุญร่วมกันในแต่ละท้องถิ่น โดยสืบทอดกันมายาวนาน ชั่วลูก ชั่วหลาน รักษาประเพณีที่งดงามชาวใต้ตลอดไป