16 องค์กรสตรีเรียกร้อง นายกฯ ปลด "จุรินทร์" ออกจากตำแหน่งประธานคณะกรรมการระดับชาติส่งเสริมสถานภาพสตรี และงานที่เกี่ยวข้องกับการส่งเสริมความเสมอภาคระหว่างเพศ-ปชป.ร่วมรับผิดชอบต่อปม "ปริญญ์"

16 องค์กรสตรีเรียกร้อง นายกฯ ปลด "จุรินทร์"

0 49

เมื่อวันที่ 18 เมษายน 2565 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า องค์กรที่ทำงานด้านผู้หญิง 16 องค์กร ออกแถลงการณ์ร่วมกัน เช่น มูลนิธิผู้หญิง มูลนิธิเพื่อนหญิง มูลนิธิหญิงชายก้าวไกล มูลนิธิเพื่อสิทธิและความเป็นธรรมทางเพศ แผนงานสุขภาวะผู้หญิงและความเป็นธรรมทางเพศ เป็นต้น ร่วมออกแถลงการณ์ให้ปลดนายจุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์ รองนายกรัฐมนตรี ในฐานะหัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์ (ปชป.) ออกจากตำแหน่งประธานคณะกรรมการระดับชาติส่งเสริมสถานภาพสตรี และงานที่เกี่ยวข้องกับการส่งเสริมความเสมอภาคระหว่างเพศ

โดยข้อแถลงการณ์ขององค์กรร่วมทั้ง 16 องกรณ์ ยื่นข้อเรียกร้อง 3 ข้อดังนี้

1.เรียกร้องให้นายกรัฐมนตรี ปลดนายจุรินทร์ออกจากตำแหน่งประธานคณะกรรมการระดับชาติส่งเสริมสถานภาพสตรี และงานที่เกี่ยวข้องกับการส่งเสริมความเสมอภาคระหว่างเพศ เพราะล้มเหลวไม่สามารถสร้างการเปลี่ยนแปลงใด ๆ หลังจากที่ประกาศให้ปัญหาข่มขืนและการละเมิดทางเพศเป็นวาระแห่งชาติ

2.เรียกร้องให้ ปชป. ร่วมรับผิดชอบต่อกรณีนี้ แม้ว่านายปริญญ์จะลาออกจากทุกตำแหน่งในพรรคแล้วก็ตาม โดยการตั้งกรรมการสอบข้อเท็จจริงภายใน และตรวจสอบกระบวนการคัดสรรบุคคลเข้ามาดำรงตำแหน่งในพรรคว่าได้ให้ความสำคัญกับข้อมูลการคุกคามทางเพศด้วยหรือไม่ หากพบว่ามีการช่วยเหลือหรือปล่อยปละละเลย ผู้ที่อยู่ในกระบวนการคัดสรรจะต้องแสดงความรับผิดชอบด้วย

3.เรียกร้องให้รัฐบาลปฏิรูปกลไกระดับชาติเพื่อส่งเสริมการเข้าถึงความยุติธรรมแก่ผู้หญิงและเด็กจากความรุนแรงในทุกรูปแบบ โดยเฉพาะการคุกคามและล่วงละเมิดทางเพศ และให้มีแผนปฏิบัติการ

เครือข่ายต่อต้านการคุมคามทางเพศระบุในแถลงการณ์ด้วยว่า “กรณีของนายปริญญ์สะท้อนให้เห็นถึงความล้มเหลวการทำงานป้องกันแก้ไขปัญหาการคุกคามทางเพศและการละเมิดทางเพศ รวมถึงกลไกระดับชาติด้านสตรีในประเทศไทย”

“ปัจจุบันการคุกคามทางเพศยังเป็นปัญหาที่หลบซ่อนทั้งที่เกิดในที่สาธารณะ สถานที่ทำงานหรือในสถาบันศึกษาเพราะผู้ประสบปัญหามักจะไม่กล้าออกมาแจ้งความดำเนินคดี เนื่องจากเมื่อเกิดเหตุขึ้นมักจะไม่มีหลักฐาน อีกทั้งยังต้องเกรงกลัวอิทธิพลของผู้กระทำผิดซึ่งส่วนใหญ่เป็นบุคคลที่มีตำแหน่งหน้าที่การงานเหนือกว่า จึงทำให้ผู้ประสบปัญหาจำนวนมากขาดที่พึ่งและเลือกที่จะเก็บปัญหาไว้เพียงลำพัง” แถลงการณ์ระบุ

“การคุกคามทางเพศและการล่วงละเมิดทางเพศ ไม่ใช่เป็นเพียงเรื่องส่วนตัว แต่เป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชนของผู้หญิง ซึ่งรัฐมีความรับผิดชอบที่จะต้องดำเนินการคุ้มครอง ป้องกันแก้ไขตามพันธกิจระบุในอนุสัญญาระหว่างประเทศว่าด้วยการขจัดการเลือกปฏิบัติต่อสตรีในทุกรูปแบบ และยังตระหนักถึงความยากลำบากของหญิงที่ผ่านพ้นประสบการณ์ถูกคุกคามทางเพศ”