คนพิการยากจนปัตตานีร้องโอดครวนไม่ได้รับความเป็นธรรม ไม่ได้รับสิทธิบัตรสวัสดิการจากรัฐ
คนพิการยากจนปัตตานีร้องโอดครวนไม่ได้รับความเป็นธรรม ไม่ได้รับสิทธิบัตรสวัสดิการจากรัฐ ถูกปฏิเสธจากระบบ หลังจากที่มีความพยายามเข้าสมัครลงทะเบียนทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนพิการมาแต่กำเนิดและไม่มีรายได้
บรรยากาศที่ธนาคารกรุงไทยปัตตานีเกือบทุกสาขาเต็มไปด้วยประชาชนเข้ามาใช้บริการยืนยันบัตรสวัสดิการจากภาครัฐเนืองแหน่นเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา ขนาดเดี่ยวกันยังมีประชาชนอีกหลายคนต้องกลับผิดหวัง หลังถูกปฏิเสธจากระบบที่รัฐออกแบบมา ทั้งที่ตัวสร้างความผิดหวังให้กับประชาชนเองนั้นเป็นคนยากจน บางคนไม่มีที่ดินแม้จะซุกหัวนอน แต่ก็ยังถูกปฏิเสธ มีการตั้งคำถามจากประชาชนมากมายว่ารัฐใช้อะไรอะไรเป็นเกณฑ์ เป็นตัวชี้วัดอะไรที่ยืนยันความยากจนของประชาชนที่ยากจนที่สมควรแก่ได้รับบัตรสวัสดิการณ์ของรัฐ
ล่าวุดนาย กูพัครูรอซี กูโน นักกิจกกรรมช่วยเหลือสังคมคนพิการในพื้นที่ อ.มายอ จ.ปัตตานี ได้โพสต์กับความน้อยเนื้อใจกับความสิ้นหวังหลังถูกปฏิเสธจากระบบว่า @@ขอโทษที่พูดถึงความจริงเกิดขึ้นที่ผ่านมาเราเคยเดินดินสร้างโอกาสให้คนในสังคมมากมายทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเราเป็นคนที่พิการตั้งเเต่กำเนิดอยู่เเล้ว จากที่เราเคยเป็นคนให้เสมอมา เเละเเล้วพอกลับทางเดินเราเองกลับไม่ได้รับโอกาสต่างๆ บางครั้งอาจจะน้อยใจ ผิดหวัง ต่างๆนานา การถูกจำกัดสิทธิ์ต่างๆด้วยข้ออ้างของคนบางคนจนทำให้เราอยู่ยากขึ้น
เราไม่ได้เรียกร้องอะไรเลยขอเเค่เรานั้นได้รับสิทธิ์ตามที่เราควรได้รับตามกฎแห่งความเป็นพลเมืองที่เท่าเทียมกันโดยปราศจากการเลือกปฏิบัติก็พอ ทุกส่วนที่เรามองจากมุมเล็กๆมุมหนึ่งที่เขาอาจจะย่อมมองข้ามไปในเเละทับสิทธิ์ของคนที่ด้อยกว่าเสมอไป บางสิ่งเราคนทุกคนได้รับ เเต่กลับตรงข้ามกันที่เราควรได้เเต่กลับมามองตนเองเสมอไป คำพูดเเละความคิดของคนเเต่ล่ะคนย่อมเเตกต่างกันออกไปโดยสิ้นเชิง ความหมาย ความคิดของมนุษย์มีหลายเเบบ ที่เราพบเจอ ข้อมูลในระบบเเค่ข้อมูลที่อาจจะไม่เห็นถึงความเดือดร้อน ความลำบาก ในเชิงลึกเรามีความลำบากจริงเเต่เราถูกมองข้าม เเละ ถูกเลือกปฏิบัติโดยข้อมูล
ข้อมูลเป็นเกณฑ์ที่เหนือกว่าความเมตตาธรรม มันก็คลาดเคลื่อนไปตามระบบ ในเชิงลึกที่เรามองเห็นเรานั้นอาจจะดูเเค่ภายนอก แต่ภายในความรู้สึกล่ะคับก็เหมือนกับน้อยใจ ผิดหวังมากในความรู้สึกของเราเอง
กูพัครูรอซี กูโน เขียนไว้เป็นบทเรียน
