สุดเศร้า พบแล้ว แม่อุ้มลูก 7 ขวบโดดแม่น้ำโขง ร่างลอยขึ้นมาในสภาพกอดกันแน่น

สุดสลด พบร่างแม่และลูกสาวที่กระโดดแม่น้ำโขงเสียชีวิตแล้ว สภาพศพกอดกันกลม ด้านพ่อค้าปลาไหลที่อยู่ใกล้เคียงเล่าเหตุการณ์ที่คนแม่มาซื้อปลาไหลไปปล่อย ก่อนจะสูญหายไป เชื่อเป็นการปลิดชีพตนเองไม่ใช่อุบัติเหตุ
.
วันที่ 2 มี.ค. 65 เวลา 07.00 น. เจ้าหน้าที่รับแจ้งเหตุพบศพ 2 ศพ ลอยมาติดริมฝั่งแม่น้ำโขง เขตพื้นที่ ต.น้ำก่ำ อ.ธาตุพนม จ.นครพนม เมื่อเข้าตรวจสอบพบว่าเป็นศพของ นางวีณา อายุ 44 ปี และลูกสาว วัย 7 ขวบ ผู้สูญหายที่เจ้าหน้าที่ระดมกำลังกันตามหาตลอดเวลา 3 วันที่ผ่านมา โดยจุดที่พบศพนั้นอยู่ห่างจากบริเวณท่าเทียบเรือ ประตูโขงในเขตเทศบาลตำบลธาตุพนม ซึ่งเป็นจุดที่คาดว่านางวีณากระโดดลงไปประมาณ 4-5 กิโลเมตร โดยสภาพศพนางวีณาได้กอดลูกสาวเอาไว้ในอ้อมกอดแน่น 
.
จากการสอบถามถึงปัจจัยที่น่าจะเป็นสาเหตุของการตัดสินใจในครั้งนี้ ญาติของนางวีณาคาดว่าเป็นเพราะปัญหาหนี้สิน ประกอบกับการที่นางวีณาเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว หลังหย่าร้างกับอดีตสามีตั้งแต่ 3-4 ปีก่อน อย่างไรก็ตามทางตำรวจ และแพทย์เวรโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชธาตุพนม จะได้ตรวจสอบชันสูตรเก็บหลักฐาน ประกอบการดำเนินคดีตามกฎหมายต่อไป ก่อนส่งให้ญาตินำไปบำเพ็ญกุศลที่ จ.สกลนคร ตามประเพณี
.
จากการสอบถามนายมิตร พ่อค้าขายปลาไหลสำหรับปล่อยทำบุญ บริเวณใกล้จุดเกิดเหตุ ซึ่งเป็นผู้แจ้งเหตุว่านางวีณากระโดดน้ำโขง นายมิตรเล่าถึงนาทีที่ได้พูดคุยกับสองแม่ลูกว่า ก่อนเกิดเหตุพบสองแม่ลูกมาพูดคุยสอบถาม เรื่องติดต่อเรือนั่งท่องเที่ยวชมแม่น้ำโขง ช่วงเวลาประมาณ 16.00 น. วันที่ 27 กุมภาพันธ์ 2565 จากนั้น ได้ลงไปนั่งเล่นตรงบันได ริมฝั่งแม่น้ำโขง และได้พูดคุยสอบถาม ขอซื้อปลาไหล จำนวน 1 ถุง เป็นเงิน 100 บาท 
.
สอบถามทราบว่า เดินทางมาจาก จ.สกลนคร เพื่อพาลูกสาวมาทำบุญ ก่อนที่จะนำปลาไปปล่อย และนำคุถัง กลับมาส่งคืน ก่อนลงไปนั่งเล่นอีกรอบยังสอบถามย้ำไปมา ว่าระดับน้ำลึกแค่ไหน ตนยังได้พลั้งปากพูดไปว่า ลึกมากถ้าตกลงไปคือ เตรียมลอยอังคารเลย จากนั้นห่างกันไม่นานได้ให้ลูกสาวขึ้นมาซื้อน้ำดื่ม 1 ขวด ลงไปอีกรอบ ซึ่งตนยังมองเห็นในระยะสายตา จากนั้น ผู้ตายยังได้ตะโกนเรียกบอกว่าขอลงไปนั่งเล่นบนเรือริมฝั่งโขง ตนจึงได้บอกว่าให้ระวังด้วย น้ำลึกกลัวพลัดตก ผู้ตายจึงได้บอกอีกว่า ถ้าตนจะกลับให้เรียกด้วย เพราะเป็นเวลาใกล้พระอาทิตย์ตกดิน 
.
สุดท้ายตนแปลกใจถึงเวลาตนจะกลับ เป็นเวลาประมาณกว่า ชั่วโมง ยังไม่ขึ้นมา และใกล้มืดแล้ว จึงตะโกนเรียกหลายครั้ง ไม่ตอบ เดินลงไปดู ไม่พบแล้ว จึงแจ้งเจ้าหน้าที่มาตรวจสอบ พบเพียงกุญแจรถ รองเท้า กระเป๋า เงินในเรือ ตกใจมาก คิดว่าตกน้ำโขงสูญหายแล้ว
.
พ่อค้ากล่าวอีกว่า สำหรับจะสันนิษฐานว่าเป็นอุบัติเหตุพลัดตก คงเป็นเรื่องยาก เพราะตนสังเกตพฤติกรรมก่อนที่จะเกิดเหตุ พบพิรุธหลายอย่างในการพูดคุย ผู้ตายชอบถามย้ำว่าน้ำลึกแค่ไหน อีกทั้งผิดปกติสีหน้าไม่ร่าเริงเศร้าหมอง เหมือนคนเครียด  ถ้าพลัดตกต้องมีการตะโกนเรียกขอความช่วยเหลือ ตนได้ยินเสียงแน่นอน เพราะอยู่ห่างกันในระยะไม่ไกลมาก จากริมตลิ่ง เชื่อว่าคงไปนั่งชั่งใจอยู่นาน ก่อนที่จะตัดสินใจพาลูกกอดกันลงน้ำ แต่คงไม่ใช้ลักษณะกระโด เพราะไม่มีเสียงดัง แต่คงใช้วิธีการกอดลูกสาวหย่อนตัวลงจากเรือ ก่อนที่จะจมน้ำสูญหาย แต่อย่างไรเป็นเพียงข้อสันนิษฐานของตน ส่วนสาเหตุแท้จริงขึ้นอยู่กับเจ้าหน้าที่ตรวจสอบ ซึ่งรู้สึกหดหู่ใจมาก