'ศ.ดร กิตติคุณ'เพชรเม็ดงาม สร้างคุณค่าด้านการศึกษาให้กับนานาชาติแต่ไร้ค่าในไทย

ศ ดร.กิตติคุณฯชาวนราธิวาส คือ เพชรเม็ดงามอีกเม็ดหนึ่งที่ทรงคุณค่าที่ได้สร้างผลงานด้านการศึกษาให้กับนานาชาติ แต่กลับไม่ถูกใช้ประโยชน์ในมาตภูมิบ้านเกิด

คณะพรรคประชาชาติ ที่นำโดยนายวันมูหะมัดนอร์ มะทา หัวหน้าพรรคประชาชาติ พันตำรวจเอก ทวี สอดส่อง สส.แบบบัญชีรายชื่อ และ เลขาธิการพรรคประชาชาติ นายมุข สุไลมาน นาย อารีเพ็ญ อุตรสินธุ์ ผศ.ดร.วรวิทย์ บารู รองหัวหน้าพรรค  นายสมมุติ เบ็ญจลักษณ์ ส.ส. จังหวัดปัตตานี เขต.4 นายกมลศักดิ์ ลีวาเมาะ ส.ส.นราธิวาส เขต 4 นายซูการ์โน มะทา ส.ส.จังหวัดยะลา เขต.2 นายอับดุลอายี สาแม็ง ส.ส.จังหวัดยะลาเขต 3 นายมูฮำมัดอารีฟีน จะปะกิยา ว่าที่ผู้สมัคร ส.ส. จังหวัดปัตตานี เขต 2 นายเจ๊ะซู ตาเหย็บ นายอัฟฟาน หะยียูโซะ ว่าที่ สมัคร ส.ส.ในสังกัดพรรคประชาชาติ ของ จ.นราธิวาสเขต 1 และเขต 2, นายสุไลมาน บือแนปีแน ว่าที่ผู้สมัคร ส.ส.จ.ยะลา เขต 1 ได้เดินทางไปยังประเทศเพื่อนบ้าน เพื่อพบปะคนไทยในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้ที่ทำงานต่างแดน เปิดร้านอาหารต้มยำกุ้งเพื่อเลี้ยงชีพ หลายคนประสบกับความสำเร็จ 

สร้างชื่อเสียงโด่งดังในประเทศมาเลเซียในนามร้านต้มยำกุ้ง”TOMYAMKUNG” ซึ่งเป็นร้านอาหารตามสั่ง ไม่ได้ขายเฉพาะต้มยำกุ้งเพียงอย่างเดียว แต่มีหลากหลายเมนู เป็นที่ชื่นชอบถูกปากของคนมาเลเซีย จนสามารถนำญาติพี่น้อง และพี่น้องประชาชนในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้เดินทางเข้ามาทำงาน สามารถสร้างรายได้กลับประเทศเป็นกอบเป็นกำ สามารถนำมาสร้างบ้านเพื่อยกระดับคุณภาพชีวิตของพี่น้องในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้ แต่กลับได้รับการดูแลเอาใจใส่ของภาครัฐกลับน้อย ปล่อยให้มีการออกมาแก้ไขด้วยตัวเองตามลำพัง การมาของคณะพรรคประชาชาติเป็นส่วนหนึ่งของการมารับทราบปัญหาของพี่น้องต้มยำกุ้ง นำเป็นนโยบายของพรรคเพื่อสู่การแก้ไขปัญหาให้ครบในทุกมิติ ในครอบของอำนาจและหน้าที่ต่อไปในอนาคต

ในโอกาสนี้คณะพรรคประชาชาติ ได้ร่วมพบปะกับ ศ.ดร กิตติคุณ Professor Emeritus Dato' Dr Torla Hassan เพื่อหารือแนวทางการแก้ปัญหาการศึกษาในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้ โอกาสนี้ ทางคณะ ฯได้กล่าวชื่นชม ในผลงาน การผลิตบุคลากร ที่มีคุณภาพ และบริหารงานให้กับนานาประเทศ อีกด้วย 
     
สำหรับ  ศ.ดร กิตติคุณ Professor Emeritus Dato' Dr Torla Hassan เป็นชาวนราธิวาส ที่ เรียนจบ ดร.จากประเทศ สก๊อตแลนด์ จบปริญญาตรี  ประเทศคูเวต ได้รับทุนจาก จุฬาราชมนตรี ต่วน สุวรรณศาสน์ จุฬาราชมนตรี และในช่วงวัยเด็กเรียน ที่โรงเรียนใน อ.ยีงอ จ.นราธิวาส  เริ่มแรกมาเลเซียเขาจะเปิดมหาลัย ที่สอนอยู่ตอนนี้ และตอนนั้น ผมกำลังเรียนโท อยู่ ก็ชวนผมมา แล้วให้ทุนไปเรียนต่อ ปริญญาเอก เรียนจบกลับมาเลเซีย ได้รับทุนจากประเทศ ซาอุดีอารเบียอีกด้วย หลังจากเรียนจบก็กลับมาทำงานที่มาเลเซีย อีก1 ปี

แล้วมหาวิทยาลัย บรูไน ขอยืมตัวไป เพื่อไปสอนที่มหาลัยบรูไน 5 ปีกว่า  จากนั้นที่มาเลเซียเตรียมจะเปิด คณะแพทย์ศาสตร์ ทั้งๆที่ผมไม่ได้เรียนแพทย์ศาสตร์ แต่ให้มาบริหารคณะแพทย์ฯ อยู่ที่นั้น 2 ปี คณะแพทยศาสตร์ ที่กวนตัน รัฐปะหัง ตอนนั้น อันวา อิบรอเฮม เป็นรัฐมนตรีศึกษาธิการ ให้ไปเปิดสาขา มหาวิทยาลัย ที่ตรังกานู จึงกลับไปอยู่ที่นั้น  2 ปี แล้วกลับมาที่ มหาลัยที่ กัวลาลัมเปอร์ ซึ่งเปิดสาขาคณะ วิทยาศาสตร์  และแต่งตั้งให้ผมเป็นคณะบดี ของ  International Institute of Islamic Thought and Civilization (ISTAC)  เป็นคณะระดับปริญญาโท ไม่มีปริญญาตรี และผมเป็นคณะบดีที่นั้น และจากนั้นเป็นคณะบดีที่อื่นอีก หลายๆที่ สุดท้ายเป็นรองอธิการบดี การศึกษาและบริหาร หลังจากนั้น ประเทศคูเวต เชิญไปเป็นอธิการบดี ผมก็ตกลงไป จากนั้นเขาบอกให้อยู่ 10 ปี ผมไปอยู่ได้ 10 เดือน เพราะโควิดมา ก็กลับมาอยู่มาเลเซีย จนถึงปัจจุบัน

 ศ.ดร กิตติคุณ Professor Emeritus Dato' Dr Torla Hassan ได้กล่าวตอนหนึ่งว่า ตอนนี้เราหนีไม่พ้นภาษาอังกฤษ เพราะ โลกเจริญขึ้น ด้านคมนาคมอะไรต่างๆ มีความเชื่อมโยงกัน ก็ต้องใช้ภาษาอังกฤษ ดังนั้นพวกเราต้องปรับปรุงให้ดีขึ้น ในมหาวิทยาลัย ในแคมป์ ควรใช้ภาษาอังกฤษ นอกจากภาษาไทย อาจจะมีภาษาอื่น ภาษาจีนด้วย  ให้มีการอบรมในด้านธุรกิจ เราต้องผลิต นักศึกษาที่จบมาแล้วทำงานเองได้   ไม่ใช่ว่ารอแต่การ เข้ารับราชการ เพราะราชการก็ต้องจำกัด ให้ทุกคนมีโอกาส ที่รู้ได้ด้านการค้า หลังจากนั้นก็แล้วแต่เขา ที่จะทำอะไร อย่างน้อยให้เขาได้มีโอกาส ได้เรียนรู้ ธุรกิจ ทั้งในประเทศและต่างประเทศ เขาต้องจบไปแล้วผลิต นักศึกษา ที่ไม่ใช่ว่ารอแต่งานจากคนอื่น” เขาผลิตงาน ๆ เขาจะเปิดโอกาสคนอื่นมาหาเขาไม่ใช่ว่าเขาไปหาคนอื่น” อันนี้สำคัญมาก

ปัญหาสามจังหวัด ผมว่าดีที่สุด ควรแก้ที่การศึกษา สองได้มีโอกาสได้งานทำ ที่เรียน ปรับปรุงให้เศรษฐ์กิจดีขึ้น ปัญหาการศึกษาสำคัญมาก เข้าใจว่า โลกวันนี้เจริญมาก ถ้าเราไม่มีความรู้ ก็ไม่เจริญ ที่ไหนก็ตาม แล้วต้องแข็งกับทุกชาติ ถ้าเขาวิ่งเราก็ต้องวิ่งให้เร็วขึ้น ไม่ใช่ว่า เขาวิ่งเราเดิน ก็เหมือนกับว่าเราถอยหลัง  
     
ผมคิดว่าเด็กในสามจังหวัดดี ที่เรียนจบมาแล้วก็เยอะ แต่ว่าต้องปรับปรุง โลกเปลี่ยนแปลงไปเยอะตอนนี้ ต้องเปลี่ยนตามเขา โอกาสการทำงาน ก็เหมือนกัน ไม่เฉพาะแต่ทางใต้ แต่ทั่วประเทศ ก็ต้องปรับ ไม่ว่าจะเป็น มาเลเซีย สิงคโปร์ เพราะว่า ต่อไปไม่ทันเขา การลงทุน ต้องรู้ภาษาให้มาก ต่างชาติมาลงทุน ถ้าไม่มีภาษาก็ยาก แล้วการศึกษาก็เหมือนกัน ต้องปรับปรุง ไม่ใช่เรียนทฤษฎีอย่างเดียว ไม่ใช่ว่าเอาตำรา 20-30 ปีที่แล้วมาสอน อย่างน้อยเดือนหนึ่งต้องอยู่กับบริษัท ต้องเน้นหลักการปฏิบัติ

สำหรับเด็กบ้านเราที่มาเรียนในประเทศมาเลเซียมีจำนวน พันกว่าคนที่มาจากทั่วประเทศ เมื่อก่อน มหาลัยที่ผมสอนอยู่ มีประมาณ สามพันกว่าคน แต่ตอนนี้จำนวนน้อยลง เพราะค่าธรรมเนียมสูง แล้วเขาหาทุนไม่ค่อยได้ คือ มหาลัยที่ผมสอนอยู่ มี นักศึกษามาจาก 120 ประเทศ ต้องเข็งกับเขา พวกเรา เก่ง แต่ ด้านภาษาอ่อน  ผมถึงว่าเรื่องภาษาสำคัญมาก ภาษาอังกฤษต้องเก่ง และภาษาไทย ไม่สามารถว่าดีหรือเปล่า ตอนผมเรียนจบ มส.5 ที่ นราธิวาส เมื่อก่อนคนพูดไม่ค่อยชัด ผมเองก็พยายาม ดีขึ้นแต่ก็ไม่ดีมาก 2 – 3 อย่างที่เป็นกุญแจ ภาษา และ ไปเรียนสังคม จิตวิทยา การเมือง ไปเรียนด้านภาษา สบายถ้า วิทยาศาสตร์ดี เรียน วิศวะสบาย  ถ้าไม่ดีคณิตศาสตร์ เราเรียนวิทยาศาสตร์ไม่ได้เรียนวิศวะก็ไม่ได้     
     
 และ เด็กบ้านเราส่วนมากจะเรียน ตามเพื่อน เพื่อนเรียนอะไรก็เรียนตาม ไม่สามารถรู้ว่าการแนะแนวที่โรงเรียนเป็นอย่างไร เด็กเลือกเรียน สาขาวิชาที่ไม่ค่อยมี ที่บ้านเรา หรือ เลือกเรียนสาขาที่ คนเรียนกันน้อย แต่มาเรียนตามเพื่อนๆเลือกวิชาอะไรเราก็เรียนตามเขา  กลับไปล้นตลาดอันนี้สำคัญ

    
  ในส่วนของ เรื่องการเมืองไม่ค่อยติดตามอะไรมาก แต่พอรู้บ้าง เราไม่ค่อยสามัคคีกัน นักการเมืองทางใต้เรามีไม่มาก เราต่างคนต่างอยู่ เรามีผู้นำดีๆ ไม่กี่คนในประวัติศาสตร์เรา  อนาคตข้างหน้าก็เหมือนกัน จะหาคนอย่างแบนอร์ ( นายวันมูหะมัดนอร์ มะทา ) หายากมาก ทำอะไรทำเต็มที่ เราไปไม่ได้ถ้าเราไม่ร่วมมือช่วยกัน อยากเห็นความสามัคคีกัน ต้องแก้ปัญหาตรงนี้
 
ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ศ.ดร กิตติคุณ Professor Emeritus Dato' Dr Torla Hassan เป็นชาวนราธิวาส แต่ไม่ถูกใช้ประโยชน์ด้านการศึกษาในไทย โดยเฉพาะการจัดการพัฒนาการศึกษาในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้ ที่มีผลการศึกษาที่ต่ำที่สุดในระดับหนึ่งของประเทศไทย ในเมื่อเรามีบุคคลที่มีความสามารถจัดการด้านการศึกษาประสบความสำเร็จในระดับนานาชาติ แล้วทำไมเราถึงไม่เอามาใช้ทรัพยากรที่ทรงคุณค่า เพชรเม็ดงาม มาแก้ไขปัญหาพัฒนาการศึกษาในดินแดนมาตรภูมบ้านเกิดของพวกเราเอง