มาทำความรู้จัก!สะไน!! เครื่องเป่าเรียกช้าง ในอตีด

มาทำความรู้จัก!สะไน!! เครื่องเป่าเรียกช้าง ในอตีด





Image
ad1

สะไน!! เครื่องเป่าเรียกช้าง ในอตีด
สะไน เป็นภาษาเขมร เรียกว่า สะแนงย์ 
(ห้วยเสนง สุรินทร์ ห้วยเขาควาย)


ชาวส่วย ชาวเขมร โบราญใช้เป่าเรียกช้าง ให้มาหา
ผมเป็นเด็กอยู่บ้านนอกหมู่บ้านเขมร มีชาวบ้านคนหนึ่งเลี้ยงช้างไว้สำหรับรับจ้าง รับงานแห่ นาคสมัยก่อนแห่นาคนิยมนั่งหลังช้าง

เวลาเลี้ยงแกจะปล่อยช้างไปเลี้ยงป่าข้างบ้าน สมัยก่อนป่าไม้ยังหนาแน่น ช้างชอบกิน ใบถ่อน ตอนเย็นก็จะใช้ สะไน เป่าให้ช้างมาหาเพื่อเอาเข้าบ้าน
คำเขมรว่า " เลี้ยง" ช้าง เลี้ยง โค กระบือ  ต่างจากเลี้ยง หมู เลี้ยวไก่

ผมเคยไปถ่ายเรื่องช้างที่ บ้านกระโพธ์ ท่าตูม ชาวส่วยเบี้ยงไว้ในบ้าน ช้าวน้อยจะเชื่อง ฝึกได้

ชนเผ่าส่วย ถึงฤดูคล้องช้างก็จะรมดมพล รวมพลที่ป่าจารพัด อ.ศีขรภูมิ จ.รินทร์ โดยใช้สะไนเป๋าเรียกส่งสัญญาณ ขบวนช้างจะผ่ายหน้าบ้านผมเป็นร้อยเชือก เข้า " ดงสังขะ"เข้าป่าเขมรไป 
พอจับช้างมาได้ มีการฉลองชัยก็จะตีเกราะเคาะบีบ เอาสะไนมาเป่าเป็นจังหวะ
ต่อมาก็เอามาประกอบกับดนตรีแคน

จึงเป็นเครื่องดนตรีปรเภท
เคาะจัวหวะ เป็นที่สนุกสนาน  ในป่าเงพงพี
ต่อมาเมื่อมีงานบุญในหมู่บ้านก็จะเอา สะไนมาร่วมแจมกับแคน เพียงเป่าเป็นจังหสะได้ 2 -3 เสียงเท่านั้นเอง
ไม่สามารถเป่าเป็นเพลงได้
เพราะมี เมโลดี้ เสียงไม่ครบ
จึงเป็นเครื่องเคาะจังหวะดนตรี ปรเภทฉิ่ง ฉาบก็ว่าได้

โดย เสนาะ วรรักษ์